"Εχει φτερά η ΕΡΤ ή μόνο «βαρίδια»;" :
"Πολλοί συζητούν για τη λίστα με τους μισθούς δεκάδων στελεχών της ΕΡΤ που δημοσιοποιήθηκε σε έναν ιστότοπο στο Διαδίκτυο και διαδόθηκε με ταχύτητα αστραπής. Οι περισσότερες αμοιβές φαίνονται αστρονομικές σε σύγκριση με ό, τι κερδίζει ο μέσος εργαζόμενος και πράγματι προκαλούν. To φαινόμενο δεν είναι μόνο ελληνικό, αφού πρόπερσι στη Βρετανία αποκαλύφθηκε ότι γύρω στα 40 στελέχη του BBC αμείβονταν περισσότερο από τον πρωθυπουργό της χώρας.
Οσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος; Ομως εδώ, νοικοκύρης δεν είναι η AGB oύτε η διοίκηση της ΕΡΤ ούτε οι διάφοροι σχολιαστές, αλλά οι εργαζόμενοι, μόνιμοι και συμβασιούχοι, που πραγματικά (και όχι εικονικά ή λογιστικά) προσφέρουν στην εταιρεία, που χάρη στον δικό τους μόχθο λειτουργεί ένα μαγαζί το οποίο θεωρητικά ανήκει σε όλους μας και το πληρώνουμε όλοι μέσω του ανταποδοτικού τέλους και της κρατικής επιχορήγησης.
Ας μην πέσουμε στην παγίδα τού διαίρει και βασίλευε. Προσωπικά, δεν έχω την αίσθηση ότι κάποιοι, π. χ., η Πόπη Τσαπανίδου ή η Μαρία Χούκλη, πίνουν με το καλαμάκι το αίμα του κοσμάκη, αν και αρκετών χρυσών παιδιών της ΕΡΤ η λάμψη (και η χρυσή αμοιβή) είναι δοτή και όχι κατακτημένη. Εύκολο είναι να πούμε ποιος μας αρέσει ή δεν μας αρέσει, όμως το δύσκολο είναι να βρούμε πώς θα αλλάξει ένα σύστημα που φαίνεται να ευνοεί τους λίγους και όχι κατ’ ανάγκην τους άριστους, ενώ πολλοί είναι είτε μεσαίοι και χαμηλόμισθοι υπάλληλοι είτε συμβασιούχοι που δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει αύριο. Δεν είναι απλώς θέμα διαφάνειας και αντικειμενικής αξιολόγησης, αλλά κυρίως θέμα δημοκρατίας. Επίσης δεν είναι θέμα αγοράς ή, τουλάχιστον, μόνο αγοράς. Αν η ΕΡΤ προέβαλλε αποκλειστικά ό, τι φέρνει υψηλή τηλεθέαση, δεν θα υπήρχε ούτε μια εκπομπή για το βιβλίο ή τα εικαστικά, δεν θα προβάλλονταν μη χολιγουντιανές ταινίες ή εκπομπές σαν τον «Εξάντα» ή το «Παρασκήνιο».
Καιρός να συζητήσουμε τι είδους δημόσια τηλεόραση θέλουμε (αν θέλουμε), πώς θα κατοχυρωθεί η ανεξαρτησία της από τις διαδοχικές κυβερνήσεις και τους κομματικούς μηχανισμούς, πώς θα προσελκύσει και θα αξιοποιήσει ταλέντα από πολλούς χώρους, δίνοντας ταυτόχρονα στους ανθρώπους της τη δυνατότητα να εργάζονται σε κλίμα πολυφωνίας, καινοτομίας, ελευθερίας και ευθύνης. Μόνο τα φτερά του σήμερα θα μπορούσαν να εξουδετερώσουν τα βαρίδια του χθες. Υπάρχουν, όμως, τα φτερά;
Εκτός από το «τι μας στοιχίζει» η ΕΡΤ, θα άξιζε να εξετάσουμε και τη σχέση ποιότητας / τιμής, αν δηλαδή το προϊόν που υποχρεωτικά αγοράζουμε μας ικανοποιεί, αν είναι σύγχρονο και κοινωνικά χρήσιμο. Η ΕΡΤ θα μπορούσε να γίνει δημόσια και όχι απλώς κρατική τηλεόραση, όσο κι αν είναι δύσκολο να βρούμε το πώς θα γίνει. Η πλήρης απαξίωση και η αποσύνθεσή της θα ήταν άλλη μια ήττα του δημόσιου τομέα και θα διόγκωνε το κύμα της ευτέλειας που κυριαρχεί στα περισσότερα ιδιωτικά κανάλια.
"ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" της Mαριαννας Tζιαντζη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου